به گزارش روابط عمومی جمعیت ندای صلح، پنجمین نشست شنبه‌های صلح‌پژوهی با موضوع «صلح عادلانه از منظر فقه سیاسی» در روز شنبه، ۲۳ اسفند ساعت ۱۷ و با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین دکتر منصور میراحمدی، استاد دانشکده علوم اقتصادی و سیاسی دانشگاه شهید بهشتی به صورت مجازی از پیج اینستاگرام جمعیت ندای صلح به آدرس @cfpp.ir برگزار شد.

وی در ابتدا با طرح این سوال که آیا بحث صلح یک مسئله فقهی هست یا نه و آیا امکان پرداختن به بحث صلح از منظر فقه سیاسی وجود دارد گفت فقه سیاسی یک دانش سیاسی در حوزه فکر و تمدن اسلامی است که با تکیه‌ بر اصول و مبانی فقهی به استخراج احکام شرعی در حوزه امر سیاسی می‌پردازد و بر این اساس اگر بخواهیم صلح را که یکی از موضوعات مهم در حوزه امر سیاسی به شمار می‌آید با اصول و مبانی فقهی بررسی کنیم، می‌توانیم از منظر فقه سیاسی به آن بپردازیم و مورد واکاوی قرار دهیم.

وی با بیان اینکه در دو سطح می‌توان ابعاد دوگاه صلح را در فقه سیاسی مورد واکاوی قرار داد گفت در سطح نخست مسئله وجوب و جواز صلح مطرح است و قرآن، سنت پیامبر و امامان معصوم و حکم عقل سه دلیل از منابع فقهی اثبات وجوب و جواز صلح است که به وضوح به صلح اشاره‌ کرده‌اند و به وجوب و جواز صلح اقامه شده است.

وی با بیان اینکه در سطح دوم بحث جایگاه صلح نسبت به جهاد مطرح است و این سوال که کدام یک از این دو بر دیگری مقدم است و از منظر فقه سیاسی اصالت با کدام است گفت در فقه سیاسی به ویژه در دوران معاصر با دو دیدگاه روبرو هستیم، دیدگاهی که اصالت را  بر صلح می‌داند و دیدگاهی که اصالت را به جهاد می‌دهد.

وی ضمن تاکید بر دیدگاه اصالت صلح گفت این دو دیدگاه مبتنی بر دو فهم فقهی است، یکی فهم فقهی نوگرا که نقل‌محور است و مرجعیت نهایی قرآن و سنت را می‌پذیرد و از یک ویژگی عقل‌گرایانه هم برخوردار است که به کارگیری عقل برای رفع ابهام در آموزه‌های قرآن و سنت را نیز به رسمیت می‌شناسد و نگاه ظاهرگرایانه ندارد و اصالت را بر صلح می‌داند و دیگری فهم فقهی سلف‌گرا که نگاهی ظاهرگرایانه دارد و به کارگیری عقل را تجویز نمی‌کند و معتقد است که اصالت بر جهاد است.